Nehir kenarinda bir tasla bir kac kus...

Dün aksamüstü nehir kenarina gittik. Sincap oglum suya tas atarken, ben de kiyidaki yuvarlak cakil taslarindan biraz topladim. Niyetim yikayip temizleyip saksi diplerinde kullanmak bu taslari. Daha iyi bir drenaj saglayabilmek icin. Özellikle Akdeniz tipi baharat bitkilerinin (feslegen, biberiye, kekik, mercankösk, lavanta vb.) en az 20 cm. capinda ve dibine cakil tasi dösenmis saksilar istedigini okumustum coook zaman önce. Bu yazi kacirdik ama gelecek yaza ciddi planlarim var.
Oglumun suya atacagi taslari özenle secmesini, güllecilere has büyük bir ciddiyetle her seferinde iyice geriye, ta ensesine kadar götürmesini, sonra olanca gücüyle firlatmasini bir görmeliydiniz. Cogu ciliz bir "cop" sesiyle kiyiya yakin düsüyordu; bazilari hatta suyu bulamiyordu bile. Ama olsun, ne gam! Hicbir sey nesemizi elimizden alamaz bizim. Biz daha bir "basarim toplumu"nda (Achieving Society / Leistungsgesellschaft) yasadigimizin farkinda bile degiliz ki...Tasi ne kadar uzaga firlatabildigimizin, ne büyük "coppp"lar cikarabildigimizin bir önemi yok. Önemli olan tasi ve suyu hissediyoruz biz. Tasin suda yarattigi daireleri görüyoruz bir de.
Hem var ya, suya tas atinca dipte kaybolup gider ama bir yaprak atarsak -veya bir agac dali-suyun üstünde kalir, yüzüp gider o. Sanki bizim eve bilmem-ne-degisim-programi cercevesinde Uranüs'ten sevimli bir yaratik göndermisler de, bu gezegeni ögrenip kesfederken eslik etme sorumlulugunu da bana vermisler. Öylesine yeni bastan ögreniyorum dünyayi.

Daha kimbilir neler ögrenecegiz, merakla bekliyorum.