Kayın güzellemesi

Photo by Ric McArthur

Ne zaman bir kayin agacinin yanindan gecsem bir sey oluyor. Ürperiyorum. Daha görmeden kadim ve cok degerli bir seyin yakininda oldugumu anliyorum. Susmam, kafamin icinde bile susmam gerektigini hissediyorum.

Topraktan pürüzsüzce fiskiran gövdesi mi?
Havada asili duruyormus gibi titresen dallari mi?
Sonbaharda ölmeyip, basbayagi yeniden dogan yapraklari mi?
Bilmiyorum.

Gecen sonbahar ilk kez bir kayin tohumu buldum ve bütün bir mevsim boyunca cebimde tasidim. Bir mendil, anahtar ya da bozuk para bulmak icin elimi cebime her atisimda onunla karsilasmak mutluluk vericiydi. Insan cebinde her daim bir tohum tasimali... Ve bir kayin agacina dokunmadan ve altinda durup yüzünü göge cevirmeden ve gökyüzüne bir kayin agacinin cercevesinden bakmadan ölmemeli.

Eger agaclarin gercekten ruhu varsa, benimki kayin agacininkiyle kontakta.
Belki bir gün ne anlattigini da duyabilirim.