Kaostan Uzak : Tek bir sey yap ve ne yapiyorsan ona odaklan

Photo by ihtatho

Sessizce durmak nasil gidiyor?

Önceki günden beri aklima geldikce deniyorum, iyi geliyor. Dün özellikle sessiz bir gündü, uzun zamandan beri ne büyük bir huzur duydum anlatamam. Fakat bu baska bir hikaye, sonra anlatayim.

Bugün kontrolüm disinda gelisen bazi seyler sebebiyle biraz kaotikti. Fakat tuhaf bir sekilde, simdi günün sonuna dogru yine de bir huzur duygusu var. Belki de asil mesele karmasayi ve günü lüzumsuzca dolduran seyleri azaltmak yerine (yaninda), onlara dahil olmadan aralarindan siyrilip gitmeyi basarabilecek bir seyler yapabilmek.

Tamam, o "bir seyler"den biri "bir an olsun kosturmayi birakip sessizce durmak". Bende ise yariyor.
Dünden beri denedigim ve bende büyük etkisini gördügüm ikinci sey aslinda zaten bildigim ve üzerine gecen kis bir araba dolusu yazdigim bir konu: Ana ve o anda yaptigina odaklanmak.

Fakat dün sabah bir Leo Babuta yazisi okudum (ki tuhaftir daha önce okumamisim besbelli), icinde de bir Zen deyisi carpti gözüme. Kafama bir tugla düstü gibi, bir yildiz patlamasi oldu gibi ve kisa bir aydinlanma ani yasadim gibi geldi:

“When walking, walk. When eating, eat.”
 "Yürürken yürü. Yemek yerken yemek ye." 

Kalktim mutfaga gittim. Her adimimi tek tek bilerek. Su ictim. Bardagi iki elimle tuttum. Bir elim su sisesini aldigim yere geri koymakla mesgul degildi. Geri döndüm, bilgisayarin basina gectim. Tarayicida herzamanki aliskanlikla actigim bir dolu tab'in biri haric hepsini kapattim. Sadece bir sayfa acik biraktim. Ne zamanki onun isi bitti, onu kapatip bir digerini actim. Gün boyunca agir cekimde bir filmin icinde gibi ve bir Japon cay seremonisinde gibiydim. Celiskili görünse de gün sonunda daha cok sey basarmislik hissi hakimdi.

Sincapla yapboz oynarken bir taraftan ona caktirmadan etrafa yayilmis tahta oyuncaklari toplamaya calismaktan vazgeciyorum.

Telefon görüsmesi yaparken ayni anda e-postalarimi kontrol etmekten vazgeciyorum.

Oturma odasindan mutfaga bardak götürürken, koridorda gördügüm sincabin kazagini da cocuk odasina götürmeye kalkismaktan vazgeciyorum.

Bütün gün yaptigim bunun benzeri binlerce kücük sacmaliktan vazgeciyorum.

Daha verimli olmak adina cok islemcili bilgisayarlar gibi ayni anda kirk is pesinde kosmaya ve zihnimi de pesimden kosturmaya ne zaman basladim bilmiyorum. Cok zaman önce Cheaper by the Dozen diye bir sacmalik okumustum. Zamandan kazanmak icin, tras olurken bir taraftan gömlek dügmelerini iliklemeye calisan ve gün be gün bunu artan bir beceriyle yapabilmekle övünen baba, modern isletmenin temel teorilerinden biri olan time and motion study'nin de  kurucularindan sayiliyor. Icinde yasadigimiz tuhaf dünyanin temellerinin nerede atildigini bilin diye söylüyorum. Interneti Zen budistleri gelistirseydi, tarayicimin ayni anda birden cok pencere acabilme özelligi olmazdi, bundan eminim.

Bazen gercekten de "ayir bizi bogazici!"