Kimyonun bi eski dostla hâlleşmesidir:
...veya bir ses, bir söz olacaksa ille de, seninki olsun kara kuş.
Hadi sen yine pencerenin kenarına gel karlı bir kış günü. Ben seni bi küçük karga sanayım. Aklımı karıştıran şeyleri sana sorayım.
Sonra bahar gelsin, daha güneş doğmadan başla sen şarkına. Ben dünyanın ne parlak, ne olağanüstü bir yer olduğunu anlayayım bir daha. Sesinin sahibini merak edeyim.
İlkyazın ılık akşamüstlerinde yorgun argın eve dönerken seslen bana. Batmak bilmeyen güneşe övgüler yağdır. Bir an durup dikileyim sokakta. Neden sonra yaşlı bir akçaağacın dalında göreyim seni. "O güzel şarkıyı söyleyen sen misin, çirkin şey?" diyeyim.
Sonra...
Çook çok zaman sonra...
Lafın lafı açtığı bir öğleden sonra, aralarında en güzel olan, "Kara kuşu unuttun mu? Bahçelerde öteni unuttun mu? Aşkolsun!" desin bana. Yeniden peşine düşeyim.
Kara kuş, Turdus merula, eski dost!
İşte böylece
yeni baştan
tanışalım seninle.
The Joy of Taking Care of My Life
16 saat önce
kimypnu seviyorum ben :)
YanıtlaSilbende sevebilir miyim..:)
YanıtlaSilTuruncu gaga kenarlarini da unutma ama :)
YanıtlaSilben Cezayir'de yasarken fark etmistim bu kusu ilk kez.Kara tavuk deniyor Türkçe'de.Bir kaç ay sonra Latife Tekin'in bir romaninda ya da bir söyleşisinde karşıma çıkmışlardı.O da çok seviyormuş bu kuşları.
YanıtlaSilFunda, Brajeshwari,
YanıtlaSilDikkat, kimyon şımarabilir :)
Dilek,
Aklımdaydı aslında :)
Işıl,
Sen Cezayir'de gördüğünü söyleyince Wikipedia'dan Malta'nın kuşları listesine baktım hemen ve orada da rastladım adına. Belki bir gün rastlarız da, kimbilir?