Mutfağa bir şey almak için girdim. Masaya baktım. Durup bir daha baktım. Şaşırdığımdan değil. Yeni pişmiş ekmekleri yarım saat önce fırından çıkarıp, soğusunlar diye masaya bırakan zaten bendim. Kücük otobüs o sırada orada mıydı, yoksa sonradan mı gelip park etti oraya, hatırlayamadım. Ama ona da şaşırmış değilim; evin içinde park etmediği bir yer kalmadı ki! Mutlu oldum; çok mutlu oldum sadece. Sebebini anlatması zor. Ne için geldiğimi unuttum. Bu fotoğrafı çektim. Mutfaktan çıktım.
The Joy of Taking Care of My Life
5 saat önce
ne guzel gorunuyor ekmeklerin!olsa da yesek :) fotograf da cok guzel,minik Sincap icin cok guzel bir ani olacak ilerde.
YanıtlaSilnefis kabarmışlar ,ekmek makinesi ile mi yapıldılar,yoksa elceğizlerinle mi yoğuruldu ? gerçi şekillerinden senin marifetin gibi gözüküyor ,afiyet olsun....
YanıtlaSilbende kamyon şöförü olsam, ekmeklerin yanına parkederdim.:)
YanıtlaSilEkmeklerin nefis görünüyor, otobüs bir harika ve sen de çok tatlısın Evrenciğim :)
YanıtlaSilBeni de en çok küçük mutluluklar mutlu ediyor, nedense. Belki de en beklenmedik mutluluklar oldukları içindir.
YanıtlaSilIsil,
YanıtlaSilSimdi beni can evimden vurdun iste! Sana taze taze ulastiracak kadar yakin olsaydim yapar gönderirdim, inan :)
Perili Kösk,
Ben ekmek makinasi kullanmayan inatcilardanim. Ellerime güveniyorum bu konuda :)
Burcu,
Bizim soför akillidir, hem de coook :)
Demet,
Hepinize birer somun göndermek isterdim. Aramizda bu kadar mesafeler olmasi ne kötü...
Tijen,
Anlatmasi zor olan kismen buydu. Sen adini koymussun ne güzel, cok sagol!
ben de bir rastgele yaptım bu kapalı istanbul gününde ve karşıma küçük mavi bir mutluluk çıktı :)
YanıtlaSilNe iyi yaptin, ben de unutmustum :)
Sil