Bugün başlayalım mı?

Düşündüm de, aslında ben bunu daha önce yaptım. Herşeyi elimin tersiyle şööööyle bir kenara itip, sıfırdan SADECE İHTİYAÇ DUYDUKLARIM ile başlamayı denedim. Hiç de fena olmuyor, insana aslında ne az  şeye ihtiyaç duyduğunu ve ne çok şeyin gereksiz olduğunu farkettiriyor.

Malta'ya ilk gidişimiz taşınmadan cok, seyahate çıkar gibiydi. Şartlar öyleydi, öyle gerekti. Bir bavula 4,5 aylik sincapla benim bütün ihtiyaçlarımın sığması demekti ve 4,5 aylik bir bebek eşya olarak kendi ağırlığının kat kat fazlasına ihtiyaç duyuyor, inanın bana! Dolayısıyla bavulda bana kalan bir küçük köşecikti. Dedik ki "dağ başına gitmiyoruz, en acil ihtiyaclarımızı yanımıza alalım, daha sonra bir şey gerekirse oradan temin ederiz."

Böylece oturup gayet radikal bir secim yaptım. Evde, dışarıda ve özel durumlarda giymek üzere, mümkün olduğunca fonksiyonel ve rahat olmasına dikkat ederek, çok az giyeceği götürmek üzere ayırdım.  Eskiden bu kadar eşya ile 15 günlük tatile çıkarken bile huzursuz olurdum ben. Epey gelişme var.

Malta'dan bir şey temin etmek gerekmedi. Dört ay sonra küçük bir tatil icin Malta'dan evimize döndüğümüzde başka neleri götürebilirim diye düşündüm. Gelen mevsim için seçtigim üç beş parça giysi dışında bir şeye gerek duymadım.

Malta'da ev düzenini kurmak ve korumak da kolaydı. Çünkü sadece giyecek değil, her konuda en çok ihtiyaç duyduklarımızı götürmüstük. Azla yetindiğimiz gibi bir hisse hemen hiç kapılmadık.  Azla yaşamanın hafifliğini sık sık hissettik.

İşte bu yüzden, bütün bu kaosu yaratan şeylerden daha azıyla yaşayabileceğimi biliyorum ben. Tek yapmam gereken şu yapışkan bağımlılık duygusundan kurtulabilmek. Bir de başlamadan önce kafamda iyi bir ön hazırlık yapmak. Yapabilirim! Sen de yapabilirsin değerli okuyucu!

Bugün başlayalım mı?
Posta kutumla başlıyorum ben, ya sen?

***

Ayni gün, daha sonra:

 Posta kutumdaki herseyi "Eylülde gel" adinda bir klasöre attim. Kendileriyle en erken Eylül'de görüsecegiz. Belki de bir daha hic görüsmeyiz. Gelen kutusunun bu halini cok sevdim :)