Kanalin kenari, dev yapraklar, sari cicekler, "şşiişşt" oyunu ve diger seyler

"Acaba bizim nehire "nehir" demekle baska nehirlere, örnegin Tuna nehrine, haksizlik mi ediyorum?" diye düsünüyordum ama Internet'te baktim, gercekten de nehirmis :) Bizim evin yakinlarinda ona paralel bir de kanal akip gidiyor. Mevsime ve  yogunluguna göre iki tarafa aktarip duruyorlar suyu. Bu yukaridaki fotograf kanalin yanindaki yaya yolundan.  Ormanin icinden kilometrelerce gidiyor. Asil güzel tarafi gittigim marketlerden birine buradan bir baglanti yolunun olmasi. Hem sehrin icindeyiz, hem disinda bir cesit :)

Kanalin kenarinda belli ki cok su icmeyi seven ve ictikce de böyle devasa yapraklar veren bir bitki yetisiyor.

Biraz daha ileride bir agacin dibinde ona cok benzeyen bir bitki var. Bu kez "cicek" de vermis üstelik.

Bu da ciceklerin daha yakindan görünüsü...

Biraz ileride kanalin yanindan baglanti yoluna cikiyoruz ve birden sanki bozkir bitki örtüsüyle burun buruna geliyoruz. Sari iri cicekler burada cokca rastladigim ve önceki nehir yazisinda bahsettigim Nachtkerze. Degerli, cilt bakiminda kullanilan bir yagi var sanirim. Diger sari cicegin ne oldugunu bilmiyorum ve cok merak ediyorum dogrusu. 

28.07.2010 - Güncelleme: Biraz önce bir siteye rastladim ve iki kesifte bulundum bu yukaridaki fotografa dair. Birincisi, ne oldugunu merak ettigim sari cicek, adini hep duydugum Johanniskraut / St.John's Wort / Sari Kantoron/ Hypericum perforatum imis. Bir cok sifali etkisi oldugunu duymustum bu bitkinin. Kullanmasam bile cevremde olmasindan mutluluk duyarim :) Ikincisi, fotografta 2 degil, 3 sari cicek varmis. Benim Nachtkerze'nin (bu arada Yogurtland'da bu bitki üzerine yazilmis yaziyi da mutlaka okumak gerek!) cicek acmamis dallari sandigim, fotografin üst ksimindaki uzun dallar aslinda bir baska bitkiye aitmis. Adi Kleinblütige Königskerze/Common Mullein /Verbascum tapsus / Sigir kuyrugu :)

Bütün yol boyunca sincapla kargalari, karatavuklari birbirimize gösteriyoruz. Bazen bitkilere de dikkatini cekiyorum ama hareket etmedikleri icin daha az ilgisini cekiyorlar. Aslinda iyi bir yürüyüscü ama sık sık da yorulup kucagima gelmek istiyor. Bazen ona okudugumuz bir kitaba gönderme yaparak "Şşşiiiiişşşt! Ses çıkarmayalım, sessizce etrafı dinleyelim. Rüzgari duyuyor musun? Serceyi duydun mu?" diyorum. Oynadigimiz oyunun ne oldugunu anlamamis ama yine de eglenir bir yüz ifadesiyle bana katilip fisiltiyla "şiiiiiş! kuş!" diyor o da... Benim gördüklerimi ve duyduklarimi o da görüp duyuyor mu, hep merak ediyorum.

'Dogadaki Son Cocuk' sunu diyor bu konuda:
"Doga, hangi bicimde görünürse görünsün, bir cocuga anne ve babasinin dünyasindan farkli, daha yasli ve daha büyük bir dünya sunar. Televizyondan farkli olarak, zamani calmak söyle dursun, onu genisletir. Yikici bir aile ortaminda ya da cevrede yasayan bir cocuk icin sifa sunar. Cocuga, üzerine kültürün hayal ürünlerini cizip yeniden yorumlayabilecegi bos bir yazboz tahtasi verir. Görsel imgelem gücünün ve duyularin tam kullanimini tesvik ederek cocugun yaraticiligini destekler. Kendisine bir sans taninan bir cocuk dünyanin karmasasini kirlara götürecek, derelerde yikayacak, tersyüz edecek ve ardinda ne olduguna bakacaktir. Doga bir cocugu korkutabilir de ama bu korku da bir amaca hizmet eder.Cocuk dogada özgürlük, hayal gücü icin alan genisligi ve mahremiyet bulur: yetiskinlerin dünyasindan uzak bir yer ve farkli bir huzur."
Son bir kac gündür "Saldim cayira, mevlam kayira" sözüne baska anlamlar yüklemeye basladim. O kadar da olumsuz degil...