"Sigirlarimiz öldü ve yiyecek hicbir sey bulamadik. Bu yüzden kactik" dedi Maryan Abdullah bir ajans muhabirine. Maryan Abdullah 32 yasinda ve 6 cocugu var. Hicbirinin ayakkabisi yok. Sali aksamindan beri Dadaab'dalar. "7 günü sokaklarda gecirdik ve dün gece buraya ulastigimizda komsulardan biri bana cocuklar icin biraz süt verdi."
Afrika'nin göbeginde 80'lerde Etiyopya'da yasanmisa benzer yeni bir aclik dalgasinin kapiyi calmakta oldugunu bildiren haberin gerisini okuyamadim.
Bir cocugum var. Ayakkabisi var. Bu sabah kahvaltida yumurta ve recel yedi. Portakal suyu icti. Ekmek yemedi diye endiselenmistim biraz; ona da gercek carpti, dagildi gitti.
Bir yerlerde Maryan Abdullah'a rastlasam, yüzüne bakabilir miydim?
Dip not: Bir yerlerde Gülay'in annesine rastlasam (ki daha da olasidir bu), yüzüne bakabilir miydim?
The Joy of Taking Care of My Life
1 gün önce
Maalesef çok üzücü, ben de bugün facebookta görüp paylaştım. Bu vesileyle araştırınca Afrika'ya yardımın Unicef ya da yurtdışında Actionaid üzerinden yapılabildiğini gördüm.
YanıtlaSilTesekkürler Meyvelitepe, benim okudugum yazida yardim kuruluslariyla ilgili bir bilgi yoktu; unicef ve actionaid'i arastirayim.
YanıtlaSil