Ben sözde "aktivite annesi" olmaktan kaciyordum, ben sözde olabildigince basit ve dogal oyunlarla mesgul edecektim ya cocugumu, icimde bir yere saklanmis bir "aktivite annesi"nin kirintilari vardi. Biliyordum. Aksamüstü sincabi anaokulundan almaya gittigimde,siniflarin kapisi genelde acik oluyordu.  Diger grubu tahtadan akil - zeka gelistiren bir takim oyuncaklarin basinda buluyordum. Bizimkinin grubu sinifin icinde hoplayip zipliyor , oradan oraya kosuyor, koridordaki hamakta sallaniyor oluyordu. "Neden bu cocuklara da bir sey yaptirmiyorlar?" diye icin icin kiziyordum. Bir sey? "Bir sey" iste.

Diger grubun ögretmenleri zaman zaman kapiya not asiyorlardi "Cocuklarinizin el isi -resim cekmeceleri doldu. Lütfen alin" diye. Sincap anaokulunda ne yapiyor, ne ciziyor, ne boyuyor merak ediyordum. Bizimkinin ögretmenleri kapiya hic öyle duyurular asmiyorlardi.

Bir gün almaya gittigimde su asagidakini verdiler. Anladim.

Ben hic sincap bir kagidi rulo yapabilir mi, iki bantla onlari birbirine tutturabilir mi düsünmemistim. Kütüphanede karistirdigim elisi kitaplarindaki seyler anne-babalari oyalamak icindi, üc yas cocuklarini oyalamak icin degil, düsünmemistim.  Bir kagidi rulo yapabilmek, sonra bir tane daha, sonra bir tane daha... Harika bir seydir. Düsünmemistim.