"Tek yol budur deriz; bilmez miyiz ki bir noktadan geçebilen doğrular kadar yol vardır."

(Thoreau)




Salı, Eylül 20, 2011

Hesaplasma

Ön not: Bu bir "birilerini okuyucuya sikayet" postu degildir. Bu bir "sirtimi sivazlayin da, birileri anlasin haksizligini" postu degildir. Blog camiasinda en sevmedigim seylerden biridir. Kendime sözüm var, hic yapmayacagim. Bu bir kendi kendimle hesaplasma postudur. Yüksek sesle düsünme postudur. Yol yordam sorma postudur.  

-|- 

Bugün ben cok kizdim. Kizinca durup kendime bakiyorum. Gecen bir yil ögretti bana bunu. Gecen bir yilda biraz daha büyüdüm ben. Ama yeterince büyümemisim demek ki, bak. Hala kizabiliyorum. Olsun, kizinca durup kendime bakiyorum. Cünkü yanlis olan, düzeltilmesi gereken sey disimda, baskalarinda degil.  Cünkü baskalari sadece bir ayna. Hep beni yansitiyorlar. Ilginctir bazen grup fotografi cektirir gibi hep beraber bir aynaya bakiyoruz örnegin, ama sadece bir ikimiz öfkeleniyor aynaya. Ilginctir, biz insanlar bunu hep yapiyoruz.  Ilginctir,  hic farketmiyoruz.  Aynada sacimi daginik görünce,  tisörtümü ters giydigimi, fil yutmus gibi göründügümü farkedince aynaya kiziyor muyum? Yok, dönüp kendime bakiyorum. Ceki düzen veriyorum kendime.

Bu kez neydi ters olan? Iste arada bazi eksik cümleler varmis, satir aralari bir seyler anlatmaliymis, kimi linkler gereksizmis, hatta tuz biber etkisi yaratiyormus. E ne var simdi bunda? Bundan daha agir cümleleri savusturmusum da su sanal yasamimda, buna niye toslayip kalakaliyorum? Demek ki dönüp kendime bakmam gereken bir durum var. Nedir sımsıkı sarıldıgım, saliveremedigim, pesinden kostugum? Dönüp baktim kendime. Özgürlük takintisi gibi geldi. Bagsizlik, bagimsizlik arayisi gibi geldi. Aynadaki ben "Bana ne yapacagimi baskalari söyleyemez, hele de burada, kendi cöplügümde!" der gibi geldi. Cok sahiplenir gibi geldi. Daha bir kac sey daha var gibi geldi. Tam cözümleyemedim, ama olsun anlarim ben onlari da...

Özgürlügünü salivermek; yapragini rüzgara teslim eden agac rahatligiyla teslim edebilmek,
tam da iste orada, o anda bulabilmek kendini özgür ve bagsiz, sessiz ve sakince...
mümkündür, degil mi?

Bugün aynaya baktin mi hic degerli okuyucu? Peki dönüp kendine? Neler gördün orada, anlatsana?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder