Sarımsak, sabun ve diğer şeyler

Nereye gitsem Çin malı sarımsak. Çin'in sarımsak piyasasındaki hakimiyetinden haberiniz var mı? Binlerce kilometre nakliye maliyetine rağmen hâlâ yerli sarımsakla rekabet edebiliyor olması bana inanılmaz geliyor. Bu işte bir bityeniği var, ama ne olduğunu çözemedim. Perşembe günü seyyar manavda Malta sarımsağı buldum. Manav bir zamandır bizim tarzımızı anladı. Artık daha sormadan sebzenin, meyvenin yerlisini gösteriyor. Eliyle çok güzel anlamında bir işaret yaparken "Maltese, Maltese!" diyor bir taraftan da. Maltalı sarımsaklar Çinli kardeşleri gibi akça pakça, fabrikasyon ve iri dişli değiller; tozlu topraklı, bol saçaklı ve küçük dişliler, hepsi de ayrı telden çalıyor. Bir sarımsaktan da bu beklenmeli kanımca.
*
Marsilya sabununa biraz parfüm eklemişler. Ben alırken üzerindeki İtalyanca yazıları yeterince okuyamamışım, sonradan farkettim. Sadece çamaşır ve yer temizliğinde kullanmaya karar verdim. Bütün bir kalıbı rendeleyip bir kaba koydum. Gerektikçe azar azar kullanıyorum. Alternatif dükkanda Girit'ten gelme saf zeytinyağı sabunu buldum bu arada. Onunla ilgili başka planlarım var.
*
Delirmiş olmalıyım.

Bu kadar işimin gücümün arasında marketlerin manav reyonlarından verilen naylon torbaları yırtmak yerine itinayla zedelemeden açmaya, üzerlerindeki barkod etiketlerini dikkatle çıkarmaya, boşaltınca katlayıp çantamda bir köşeye yerleştirmeye ve bir sonraki sebze-meyve alışverişinde tekrar kullanmaya başladım.

Ve fakat bütün dünya delirmeye başlasa hiç fena olmayacak...
*
Cuma günü Valletta'da bir manavda zeytin gördüm. Ham, yeşil zeytin. Kilosu 3,5 avro. Ben ne anlarım zeytin kurmaktan? Fakat dayanamayıp bir kilo aldım. Manava sordum: "Siz kardeşler nasıl yapıyor zeytini Malta'da? Öyle yapacak ben..." Manav genç yaşından beklenmeyecek bir uzmanlıkla ve kırık İngilizcesiyle başladı anlatmaya: "Zeytinleri suya koy. Günde iki kez değiştirerek 3 gün su içinde beklet. Sonra bir yumurta al. Suyun içine koy. Yumurta suyun yüzeyine çıkana kadar tuz ekle. Yumurtayı çıkar. İyice karıştır. Zeytinleri koy. 3-4 ay tuzlu suda beklesin zeytinler. Sonra afiyetle ye. 3 günden sonra tuzlu su yerine zeytinyağına da koyabilirsin. O zaman 6 ay bekleyeceksin. Beni anladı sen?"

Yaa, anladı, anladı. Hatta sabırla koruk pekmez olur, onu da biliyor ben. Ama 3-4 ay beklemeye sabrım yok, ne yapmalı?

Eve geldim, bilenlere sordum e-posta ve telefonla. Hızla yanıt yetiştiren bütün dostlara buradan kucak dolusu selam. Onlardan öğrenerek şöyle yaptım: Bütün zeytinleri sudan geçirip, tek tek iki yerinden çekirdeğe değecek kadar derin kestim. İçi su dolu bir kavanoza attım kestikçe. En üste de ağırlık yapacak bir başka kavanoz kapağı koydum. Öyle ki zeytinlerin üstü tamamen suyla kapandı. Şimdi her gün değiştiriyorum sularını. Acısı çıkana dek böyle devam edecek 1 hafta-10 gün. Bu süre sonunda zeytinlerin birisini tadıp kontrol edeceğim acısı tamamen gitmiş mi diye. Acısı gidene dek her gün kontrol edip suyunu değiştirmeye devam. Acı tamamen çıktığında zeytin yenmeye hazır olurmuş. Saklamak için tuzlu su karışımı hazırlayacağım o zaman. İster bizim manav usulü yumurta ile, ister bir litreye 80 gr. tuz ölçüsü ile... Tükenene kadar bu karışımda bekleyecek zeytin. Ve, hayır efendim, doğala özdeş aroma ve potasyum bilmem ne olmayacak içinde...
*
Zeytini alıp eve gelince bir ikisini kesekağıdından çıkarıp elimde tuttum bir süre. "Zeytin, sen gerçekten güzel bir meyvesin" dedim. Sonra oğluma dedim ki: "Bak yumurcak, annen bu yaşında ilk kez tutuyor dalından kopmuş yeşil zeytini hayatında. Ama sen pek şanslı bir bebeksin, kabul et, işte bu yaşında tutmuş olacaksın bu güzel yeşilleri elinde..." Sonra eline verdim, biraz oynadı zeytinlerle. Ne zaman ki ağzına götürüp ısırmaya kalktı, "dur bakalım, bu acı tecrübenin gereği yok" dedim, aldım elinden.
*
Bu günlerde ben "inatçi keçi" şarkısını söylerken "ha ha hay" kısmına eşlik ediyor yumurcağım. Üstüne müzik dehası tanımıyor bu anne kuzgun.