Ben bu satırları yazarken...
Çok klasik ama yerinde bir başlangıç...
Evet, ben bu satırları yazarken benim bildiğim Nisan, hadi bilemedim Mayıs ayından beri ilk kez yağmur yağıyor! Rüzgarın etkisiyle yan yan değiyor damlalar yere. Yerlileri de, gezginleri de hazırlıksız yakaladı bu yağmur. Sokakta hafif bir telaş var. Kıyıdaki ağaçlar bir anda ayların biriktirdiği tozlarından yıkanıverir şimdi. Capcanlı bir yeşile boyanırlar. Ve ben hatırlarım onların hiç de silik ağaçlar olmayıp tuzlu deniz rüzgarlarına karşı duran cesur ılgınlar soyundan olduğunu...
The Focus of a Monk
1 gün önce
Bu son cümlen, bir kitap cümlesi gibi. Sen de farkındasındır, çok güzel, bir cümle tek başına bir şiir gibi.
YanıtlaSilO güzellik ılgınlara ait Yaban :) Geçenlerde bir yazıda biraz haksızlık ettim onlara. Ben ki hiç bir ağacın çirkin olmadığına inanırım.
YanıtlaSil