Yapar miyim? Yaparim! YA DA Bir Gnocci hikayesi

Sana bir de gnocci macerami anlatayim da; on parmaginda on marifet, hamurislerinde uzman, hamarat bir tip oldugumu falan düsünme :)

Gnocci yapmaya gecen hafta Pazar günü aniden karar verdim. Bir gün önce Italyan pizzasi tarifiyle börek yapmistim yine ve basarimdan basim dönmüstü birazcik :) Elimde Echt Hausgemacht'tan not edilmis bir tarif vardi; onu denemeye karar verdim. Bu arada hayatimda gnocci yemis degildim; bir iki yemek programinda yapilisini, seklini semalini görmüslügüm vardi sadece. Derdim neydi, bilmiyorum :)

Tarif söyleydi:
1 kg unsu patatesi  kabuklariyla hasla, illikken soy ve hemen pürele (Almanya'da üc tür patates yaygin olarak kullaniliyor. Yemeklik, salatalik ve pürelik. Pürelik olarak satilan patates "mehlig" yani unsu adiyla geciyor. Tarifte de bu türden patates öneriliyor). Ben evde bulunan yemeklik patatesi kullandim (Hata No 1) ve püreye cevirirken iyice ezmeye cok dikkat etmedim. Cünkü tam bu sirada sincap pacamdan cekistirip "Anneeeaaa, hadi araba oyna benimleee!" demeye baslamisti. "Ne arabasi cocugum, Gnocci yapicam ben!" diye yanit verirken farkettim. Daha önce hic yapmadigim, el oyalayici bir tarife girismek icin en yanlis zaman sincabin evde oldugu haftasonu aslinda  (Hata no 2). Her neyse, sincabi bir sekilde savusturmayi basardim. Dedigim gibi patates püresinin icinde kücük parcalar da kaldi ama unla beraber yogururken nasil olsa iyice eriyip gider diye düsünerek cok üzerinde durmadim (Hata no 3). Hatalari tek tek siraliyorum ki, hem bir daha sefere ben yapmayayim, hem de ola ki bu yazinin sonunda Gnocci yapmaya kalkisirsan, sen yapma.

Patatesi püre haline getirdikten sonra biraz sogumasi icin bekle. 2 yumurtayi cirp; 150-200 gr un ve istedigin kadar tuzla beraber patatese ekle ve ele yapismayan bir hamur yap. Fakat kolaydi öyle! Artik patates "mehlig" olmadigindan mi, ben en basindan bir iyice ezmeyi ihmal ettigimden mi, yoksa tarifte un miktari az verildiginden mi, bilmiyorum, hamuru toparlayip ele yapismayan bir hale getirmek icin epeyce ugrasmam gerekti. Bu arada tarifte belirtilenin 2-3 kati kadar un ekledigimi de belirtmeliyim. Hamur toparlanmasina toparlandi ama hala sorun yaratacak gibi duruyordu. Iyice katilassin diye buzdolabina koyup  biraz da beklettim.

Hamur hazir olunca parmak kalinliginda cubuklar seklinde yuvarla. 3 cm kalinliginda kes, oval Gnocci sekli ver, catal tersiyle bastirarak üzerini ciz. Un serpili bir tepside biriktir.  Hi, hi, evet. Bu  da kolay. Bir kere ben cok uzmanim ve bir kasiga 20 tane sigan Kayseri mantisi yapargillerdenim ya, "3 cm. de cok kalinmis, öyle Gnocci mi olur, ben daha kücük yapayim" dedim. Ve fakat cubuk sekli verirken elime yapisti, keserken elime yapisti, Gnocci sekli verirken elime yapisti. E, catali bastirirken de catala yapisti tabii ki. Bu arada sincap ara ara gelip "Anneeeeaaa, puzzle oynayalim, memory oynayalim, tren oynayalim" falan demekte. Neyse, güc bela bir miktar hamuru tarif edildigi sekilde Gnocci'lige terfi etmeyi basardim. Benimkiler söyle bir sey oldu yaklasik. Fakat hamurun tamamini isleyemeyecegimi farkettim. Az sonra ev halki bu kez "Eeee, yemek?" demeye baslayacakti cünkü. Hazirladigim az miktarda Gnocci'yi kaynayan tuzlu suda 6-8 dk  pisirip süzdüm. Kalan hamuru hizlica ceviz büyüklügünde yuvarlayarak firina attim ve alti üstü kizarana dek pisirdim. Bir tür patatesli cörek pisirmis oldum yani. Bir de üstüne cörekotu serpmeyi akil etseydim, harika olacakti. Ev halki cok sevdi (ev halki dedigimde genelde "baba ve ben" anlasilmali. Sincabin bir seyi bayilarak yedigi görülmemistir). Tek dezavantaji cabuk sertlesmesi. Tazeyken, hizlica tüketilmeli bu "gnocci cöregi".

Asil gnocci'ye gelince... Inanmayacaksin ama üzerine sarimsak ve kekikli domates sosunu ekleyince o da gayet güzel olmustu. Hem o gün, hem de ertesi gün ögle yemeginde bayila bayila yedim sahsen.

Izleyen günlerde bir market alisverisinde alginin seciciligiyle, gözlerim soguk saklanan ürünler kisminda satilan gnocci'ye ilisti. Merakla paketi alip inceledim. Bir kere hazir satilanlar benim yaptigimin iki kati büyüklügündeydi en azindan. 3 cm. tamamdir, inceligin alemi yok! Ayrica icindekiler listesi bir Orhan Pamuk romani kadar uzundu. Benimkinin malzemelerini ise isaret parmaginin ic kismina bile not edebilirsin, rahatca sigar ;) Pratiklik mi? Söylemeyi unuttum. Ev yapimi gnocciyi bir bos vaktinde büyük miktarlarda hazirlayip dondurucuya atmak, istendiginde cikarip direk sicak suya atip pisirmek mümkün(müs). Haa, bir de tam unla da gnocci yapmak mümkünmüs ve o zaman da Gnocci integrali oluyormus adi ;)

Ben bu gnocciyi bir daha yapar miyim? Yaparim. Ben incecik acip tavada pisirdigim ekmekleri de ilk kez bir Pazar kahvaltisina yetistirmeye kalkmistim. Sonuc fiyaskoydu, yine de hapur sapur yemistik. Huyum böyle. Ilk denemede ille bol adrenalinle calisacagim, yapilabilecek bütün hatalari yapip tecrübe ederek ögrenecegim. Simdiyse gözü kapali ekmek acabilirim sana. Hatta sincabi egitiyorum. Bir iki yila kadar o da yapabilir.

Ellerim gerci sehirlidir, ama parmak uclarimda bin yillardir hamur yoguran kadin nesillerinin kollektif hafizasini tasir. Yapabilir miyim? Yaparim :)