"Bahçe"den... (II)

Mutfaktan saksıya deneylerimin birinden daha sonuç aldım bir kaç gün önce.
Akdeniz'in sert ve tatlı meyvesi... Keçiboynuzu...

Adına uygun, keçi gibi inatçı bir tohumdu. Hiçbir tohumun beni bu kadar uğraştırdığını hatırlamıyorum. Üç kez denedim; masallardaki gibi, üçüncüde başardım :)

Birincide olduğu gibi, hiçbir şey yapmadan ektim toprağa. Tohum (yani meyvenin çekirdeği) öyle sert ve kuru duruyordu ki, bir sonuç alamayacağımı hissetmiştim gerçi. Bu yüzden bir sonraki keçiboynuzunun çekirdeklerinden birini bir kavanozun içinde suda beklettim bir süre. Epeyce sonra, o da toprakla buluştu. Normalde tohumu ektikten sonra gelip gidip "çıkmış mı?, çıkmış mı?" diye toprağı eşeleyenlerden değilimdir. Sabırla beklerim topraktan çıkışını. Ama bu ikinci denemede de keçiboynuzu sabrımın sınırlarını zorlayınca toprağı açıp baktım. Tohumda en ufak bir değişiklik bile yoktu. Bunun üzerine sevgili Google Abla'ya sordum "ne yapabiliriz?" diye (Google Abla deyiminin tüm telif hakları Aydan Atlayan Kedi'ye aittir!). Keçiboynuzu ve çekirdeği hakkında bir dolu şey öğrendim önce. Keçiboynuzu meyvesinin öğütülerek kakao alternatifi olarak kullanıldığını, çekirdeğinin ağırlığı hiç değişmeyen nadir bitkilerden olduğunu ve bu yüzden geçmişte bir dönem ağırlık birimi olarak kullanıldığını, "iki dirhem bir çekirdek" deyiminin de buradan geldiğini öğrendim mesela... Ve son olarak filizlenebilmesi için 24 saat süreyle 80 derece sıcaklıkta suyun içinde bekletilmesi gerektiğini... Bu bilgiyi paylaşan site, kaynatılıp biraz soğutulmuş suyu bir termos içine alıp, çekirdeği buna ekleyerek bir gün bekletilmesini öneriyordu bu şartları sağlamak için. Benim böyle bir imkanım olmadığı için (termos bu günlerde küçük inatçı keçimin sevdiği oyuncaklarından biri; kapağı nerede, onu bile bilemiyorum.) ben ara bir yol seçtim. Keçiboynuzu çekirdeklerini bir kavanoza alıp, üzerine aklıma her geldiğinde sıcak (ama çok sıcak) su ekleyerek bir hafta kadar beklettim. Sonunda suda bekleyen çekirdekler ile beklemeyenler arasındaki fark şöyleydi:

Bunun üzerine tohumların hazır olduğunu anlayarak birini ektim. Bir süre sonra merakım o derecedeydi ki yine toprağı açıp ne olduğuna bakar buldum kendimi. Tohumu yarıp başını hemencecik toprağa gömmüş minik kökü görünce sevinçten ne yapacağımı bilemedim. Telaşla kapadım toprağı ve bir daha hiç karıştırmamaya söz verdim kendime. Bir-iki gün sonra da uğraşa uğraşa kendini kabuktan soyup, topraktan dışarı atmayı başaran kotiledon yapraklar çıktı geldi. Başka hiç bir bitkinin çimlenmesi bana bu kadar bir insan yavrusunun doğumunu çağrıştırmamıştı. Çok net olmamakla birlikte birinci ve ikinci gün fotoğrafları şöyle:

1. gün:

2.gün:

Şimdi geriye bu keçiboynuzu bebeğinin acilen büyük bir saksıya alınması kaldı. Liçideki hatamı tekrarlamak istemediğimden hemen büyük bir saksı aldım bile. Sadece taşınma için ilk gerçek yaprakları beklemeli mi, yoksa hemen mi taşımalı, bundan emin değilim.

Bu arada ben ve fotoğraf makinam makrolar konusunda çok yeteneksiziz. Tohumları gazete üzerine koyunca -neden bilmem- net bir kare yakalamayı başardım ama tohumların topraktan çıkış anını fotoğraflarken hep sorun yaşıyorum. Makro çekimlerini en bilgisizlere bile açık bir dille anlatan bir site falan bilen var mı? Bu konuda önerilere ihtiyacım var.
*
Bugünün büyük süprizi ise şu: Semizotu deneyini hatırlıyor musunuz? Dün bahsettiğim öğle-buz çiçeğini bir sonuç alamadığım semizotu saksısına dikmiştim ben. Bu sabah kahvaltıdan önce her zamanki gibi saksılarımı gözden geçirirken gördüm ki semizotları da çimlenmiş! Şimdi bir saksıda iki sukkulentim var. İyi geçinecekler mi bakalım?
*
Peki geçen baharda bahsettiğim Pittosprum tobira'yı hatırlıyor musunuz? Yaban ona akpıtrak adını takmıştı. Bu bitki çiçeklenmeden meyveye geçtiğinden beri takipteyim. Tohumunu merak ediyorum, belki filizlendirmeyi de başarırım diye hayal ediyorum. Haftasonu yürüyüşünde bu "akpıtrak"ların yetiştiği parktan geçerken tohumların hala yeterince olgunlaşmadığını gördüm. Ama bir iki tanesini koparıp eve getirmeden de duramadım. Akpıtrağın meyvesi tahmin edemeyeceğiniz kadar güzel. Eşimle birbirimizden bağımsız aynı yorumda bulunduk:
"Aaaa, aynı nar gibi!" :

Şimdi haksız mıyım, insanların dünyası hayalkırıklığı yaratıyor, bitkilerin dünyası hayran bırakıyor derken...

Not: Pittosporum tobira'nın tohumları olgunlaşınca şöyle oluyormuş.