Altın, kitap ayracı ve diğer şeyler

Salı günü The Ecologist'te The Gold Standard adlı makaleyi okudum. Altın sevenler özellikle okumalı. Asıl çarpıcı olan, yazıya bırakılan yorumlardan birinde belirtildiği gibi, cep telefonu, televizyon, bilgisayar vb. her türlü elektronik cihazın da altın içermesi ve elektronik eşya endüstrisinin önemli bir altın tüketicisi olması. Bu tür cihazları kullanmamak veya elinizdekiyle yetinip yenilememek için gerekçe mi arıyorsunuz? Buyrun, bir tane daha...
*
Yeni kitap ayracım. Bir zarfın pullu köşesini üçgen şeklinde keserek elde edildi. Zarf yırtılarak açılmıştı ve başka türlü kullanma olanağı kalmamıştı. Normalde postadan çıkan zarfları küçük kağıtları biriktirmek veya ufak notlar almak için kullanırız evde. Bu kitap ayracının orijinal fikri bana ait değil. Geri dönüşüm fikirleri paylaşan birinin sitesinde rastlamıştım. Bir zarftan dört köşe çıkarılabilir. Bir evde aynı anda dört kitap okunuyorsa mesela...Sonra küçük, sevimli armağanlar olabilir bunlar. Daha sıkıcı zarfların köşeleri küçük, kısa şiirlerle, renkli minik çizimlerle süslenebilir. Hepsi yaratıcılığa kalmış. Bir zarf köşesiyle dünya kurtulur mu? Kurtulmaz belki. Yine de kullandıkları her şeye "yeniden nasıl kullanabilirim, nasıl dönüştürebilirim?" diye bakan insanlar olduğunu bilmek güzel.
*
Malta'nın yağmurlu mevsimi başladı. Salı'yı Çarşamba'ya bağlayan gece yer, gök, deniz birbirine karıştı diyebilirim. Camdan yağan yağmuru seyretmek güzeldi ya, umarım kimse denizde mahsur falan değildir demeden de duramadım. O akşam "sen biraz havalan bakalım" diyerek latin çiçeğini ektiğim saksıyı balkona çıkarmıştım. Ertesi sabah yunmuş yıkanmış sokağı seyrederken farkettim, latin çiçeği de başını çıkarmış topraktan. Mevsimler konusunda o da benim gibi düşünüyor sanırım. Ve hatta liçi de bizimle aynı fikirde. Ufak canlanma belirtileri görüyorum onda da.
*
Kendimi çocukluğumun ilk gerçek kitabı Esrarengiz Ada'nın kahramanları gibi hissediyorum. Düştükleri ıssız adada içlerinden birinin gömlek cebinde buldukları bir tanecik buğday tanesini ekip çoğaltarak buğday tarımına geçmişlerdi. Hafta sonu inanılmaz bir mucize eseri semizotu bulduk. Türkiye'deyken çok severek yerdim ama Avrupa'da çok az biliniyor ve hatta yabani ot muamelesi görüyor bu başımın tacı. İlk sevinç dalgası geçince semizotlarının çoktan tohuma kaçmış olduğunu farketmek bile kaçıramadı keyfimi. Hemen oraya buraya saçılan minik siyah tohumlarını toplamaya başladım. Neden? İşte Esrarengiz Ada bağlantısı geliyor şimdi. Topladığım tohumları bir saksıya serptim. Semizotu üretimine geçiyorum. Gülmeyin, gülmeyin. Bu semizotu arsız bitkidir. Üstelik kendisi sukkulentler ailesinin değerli bir üyesidir ve bu adada her taşın altından dört mevsim sukkulent fışkırıyor. Hatta semizotunun çiçek açan kardeşlerini süs bitkisi diye yetiştiriyorlar burada. Bir denemeden ne çıkar?
*
Zeytinler oldu, olacak :)