Sonbahar Güzellemesi

3 kısımdan oluşur.

I.
Sevgili Sonbahar,
Biliyorum her şeyin bir zamanı var. Ve insanlar küçük parmaklarını ekosistemin mekanizmaları arasına sokup kurcalamadıkça sen kendi zamanını herkesten daha iyi bilirsin. Bu yüzden sana "hadi artık, çabuk gel" demiyorum. Ama çok özlendiğini, sabırla beklendiğini bil.

Biliyorum, bize bu yıl meşe palamutları ve at kestaneleri getirmeyeceksin. Mürverlerden, papaz külahlarından zaten geçtim. Biliyorum, bu yıl yürüdüğümüz yollara büyülü renkler içinde kayın ve akçaağaç yaprakları sermeyeceksin. Ormanda yağmurlu bir Pazar günü yürüyüşünün dönüşünde bir fincan kahve içme hayali olmayacak.

Biliyorum, her şeyin bir zamanı olduğu gibi, bir de yeri var. Belki henüz bilmediğimiz başka güzelliklerle geleceksin bu yıl. Belki deniz kenarında, yavaştan ıssızlaşan taşlık kıyıda yapacağız yürüyüşlerimizi. Dönüşte bir fincan kahveye yine de hayır demeyeceğiz. Belki yağmur yağacak sonra. Denize kavuşan damlaların ayrı bir güzellik olduğunu düşüneceğiz.

II.
Ateşte çaydanlık
Camda yağmur
Bahçede ıhlamur



III.
Bugünlerde iklim ve diğer şeyler fazla üstüme geldiğinde bir hayal kuruyorum. Her detayıyla ince ince oynadığım bir hayal...
Sonbahar gelmiş. Hava artık o kadar bunaltıcı sıcak değilmiş. Turistler yavaştan çekilmeye başlamış. Sabahları evdeki gerekli işleri hallettikten sonra çıkıp deniz kenarına gidiyormuşuz oğlumla. Ağaç gölgeli bir banka oturup yüzümüzü denize ve rahatsız etmeyen sonbahar güneşine veriyormuşuz. Hayal bu ya, bankı gölgeleyen ağaç ne olduğu belirsiz, silik bir şey değil de; bu iklime özgü güzel mi güzel bir ağaç oluyormuş. Bir malta eriği veya incir ağacı örneğin. Benim elimde kütüphaneden alınmış bir kitap oluyormuş. Her seferinde değiştirsem de hayalin bu detayını, bugün diyelim ki Gandhi'nin yaşam öyküsünü okuyormuşum. "Uğrunda ölmeyi göze alacağım bir çok dava var ama uğrunda öldüreceğim hiç bir dava yoktur" diyormuş Gandhi satır aralarında. "Bu dünya insanoğlunun ihtiyaçlarına fazlasıyla yeter ama bitmeyen istekleri için yeterli değildir" diyormuş. Yanımda oturan oğlumun önünde de bir dergi varmış. Büyük bir adam gibi itinayla sayfalarını çevirip, arada bir küçük parmağıyla ilgisini çeken bir şeyi gösteriyormuş. Yanımızdan geçen yaşlı kadınlar pek sevimli bulup bu halini, birbirlerine gösteriyor, bana gülümsüyorlarmış. Gözümü kırpıp "ne kadar erken başlarsa o kadar iyi" diyormuşum, gülüyormuşuz birlikte. Bazen oğlum elini denize çevirip, orada ilgisini çeken başka bir şeyi gösteriyormuş. "Aaa, gemiymiş, değil mi?" veya "Balık tutuyormuş değil mi amca?" diye yanıtlıyormuşum ben. Sonra birden denizin, manzaranın ne güzel olduğunun ayırdına varıyor; denizi seyretmek varken kitap okumanın haksızlık olduğunu düşünüyormuşum bir an. Aklıma aradığını suda bulan Sidharta geliyormuş. Sonra yine merakla kitaba dönüyormuşum ama. Çantamda evde hazırlanmış bir sandviç ve bir elma, oğlum için de bir şeyler oluyormuş. Bankta, yanımda yine evden yapıp getirdiğim bir termos dolusu kahve duruyormuş...