Walden Gölcüğünde Bugün -9

Walden'da en sevdiğim bölümlerden biri The Ponds (Gölcükler). Thoreau'un sadece Walden gölcüğünden değil çevredeki bir kaç başka küçük gölden de bahsettiği bölüm bu. Kitabın bir çok başka yerinde onu çağdaşlarına, hemşerilerine karşı alaycı, bazen de kızgın gördük. Bazen -kulübeyi nasıl yaptığını anlatırken mesela- nasıl da ince ince teknik detaylar veren ve masrafları sıralayan bir hesap adamı gibi göründü gözümüze. The Ponds'a hakim olan hava bambaşka. Sıcak bir öğleden sonra oğlum uyurken okudum o bölümü. "Bu adam bu gölü çok seviyor" diye düşündüm okurken. Sanki okurken ben de durdum o gölün kıyısında. Serinledim, tazelendim. Belli ki pek çok mevsim, günün ve gecenin her saatinde kıyısında durulup uzun uzun seyredilmiş. Üzerinde tekneyle gezilmiş; içinde yüzülmüş; balıkları, kuşları ve hatta yüzeyinde uçuşup duran sinekleriyle ahbaplık edilmiş. Ve tabii gölün kendisiyle de...

Ama en iyisi lafı Thoreau'a bırakmak:
"Ilık akşamlarda sık sık teknede oturup flüt çaldım ve çaldığımdan büyülenmiş gibi etrafımda dönüp duran levreği ve gölün ormana ait enkazlarla dağılıp gitmiş çizgi çizgi dibinden geçip giden ayı gördüm."
"Walden aynı bakış açısından bile bazen mavi, bazen yeşil görünür. Yeryüzüyle gökler arasında uzanmış, her ikisinin renginden de faydalanır."
"Serin bir Eylül öğleden sonrası gölcüğün doğu kıyısında, yumuşak kumlu kıyıda dikilirken ve hafif bir sis karşı kıyı çizgisini adeta görülmez kılarken "bir gölün cam gibi yüzeyi" deyişinin nereden geldiğini görüverdim."
"Belki de yerin yüzeyinde hiç bir şey bir göl gibi hakça, böylesi duru ve aynı zamanda bu kadar geniş değildir."

Bir gölü, bir ağacı, bir nehiri, bir dağı böyle yakından tanımak ve böylesine sevmek şansına sahip olanlara ne mutlu...

Walden Gölcüğünde Bugün -8

Walden Gölcüğünde Bugün -10