Tombul, ortanca ve minik

Türkiye'den gelirken beraberimde kefir mayası getirdim. Vaktiyle Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi'nden kefir taneciği almış bir yakınım bir kısmını benimle paylaştı. Türkiye'de kaldığım süre boyunca her gün sütünü değiştirerek canlandırmak ve de canlı tutmak için çabaladığım tanecikler dönüş yolculuğumuza bir gün kala aktifliğini yitirerek yüreğimi ağzıma getirdiler. Zaten tecrübesizlikle taneciklerin bir kısmını kaybedip (yiyip!) sadece 3 tanecik kurtarmayı başarmıştım. Neyse ki uçuşa saatler kala fikirlerini değiştirip tekrar keyifle kefir üretmeye başladılar.
Uzun uçak yolculuğuna, özellikle uçağın kargo bölümündeki düşük ısıya dayanabilirler mi acaba diye biraz endişelendim ama yolda da hiç bir sorun çıkmamış. Bugünlerde hazır kefir satın almak yerine, kendi kefirimizi üretip içmenin keyfini çıkarıyoruz. Bir yandan da kefir hakkındaki bilgilerimi tazelemek için internette araştırma yapıyorum. Kefirin sağlıklı oluşu bir yana geleneksel yanını, benim meşhur gıda-üretim-sürecinde-bir-adım-geri-gitme takıntıma hitap edişini ve taneciklerle sahipleri arasında oluşan sevgi dolu bağı seviyorum. Üç taneciğime şimdiden isim taktım: Tombul, ortanca, minik. Elimde bir plastik süzgeçle mayalanmış kefirin içinden tanecikleri süzüp çıkarmaya çalışırken kendimi balta girmemiş ormanda nadir cins arayan kelebek avcısı gibi hissediyorum :)

Yakında 32 kısım tekmili birden bir (veya bir kaç) kefir yazısı ile geri dönmeyi umuyorum.